νηοσόος

νηοσόος και ποιητ. τ. νηοσσόος, -ον (Α)

αυτός που προστατεύει, που σώζει τα πλοία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ναῦς, νηός «πλοίο» + -σόος, (< σόος, ιων. τ. τού επιθέτου σώος «σωτήριος, υγιής»), πρβλ. μελισσο-σόος, οικο-σόος].